จากบ้านนามาลุยดงต่งโต้น

จากบ้านนามาร่ำเรียน

                                                                                                โอ้ถิ่นเเคว้นเเดนดิ่นปิ่นอีสาน

                   เมืองดินดำน้ำชุ่มชอุ่มธาร                                     ลุ่มภูพานเเดนดินในถิ่นไทย

                   มีเมืองน้อยอ้อยหนูอยู่เขตเเขวง                             ย้ายหลักเเหล่งทำกินถิ่นอาศัย

                   จากเเขวงลาวข้ามโขงขึ้นฝั่งไทย                           ตั้งที่พักหลักใหม่ได้ทำกิน

                   เป็นอู่ข้าวอู่น้ำทำเกษตร                                         ล้อมรอบเขตด้วยธารกระเเสสินธุ์

                    มีสิงขรทอดสลับรอบเเผ่นดิน                              ชื่อไม่สิ้นเขาวงดงผู้ไทย

                    เป็นถิ่นฐานบ้านพักเป็นหลักเเหล่ง                       เป็นผืนเเห่งความอุดมสมบูรณ์ใช้

                    หล่อเลี้ยงชีพชนเชื้อชาวผู้ไทย                              ล้วนน้ำใจไมตรีมีต่อกัน

                    เป็นที่พักพึ่งพิงอิงกายข้า                                      เป็นผืนป่าให้ร่มเงาเราสุขสันต์

                    เป็นอาหารให้เราได้กินกัน                                    เป็นสวรรค์พบพานวิมารสกล

                    ทั้งผืนนาป่าไร่เราไถหว่าน                                    เกษตรงานการทุกอย่างกลางเเดดฝน

                    หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินด้วยเเรงคน                             เป็นถิ่นที่เลี้ยงตนให้โตมา

                    เเล้วเวลาก็มาเปลี่ยนมาเเปลผัน                             หมุนเปลี่ยนวันเดือนปีมีวันหน้า

                    ล่วงเลยช่วงเเห่งก้าวพัฒนา                                   ศาสตร์วิชาความรู้สู้ร่ำเรียน

                    จำต้องจากบ้านไกลไปต่างถิ่น                              เหมือนนกน้อยค่อยบินค่อยคิดเขียน

                    ก้าวสู่รั้วมหาลัยให้พากเพียร                                 จากบ้านนามาเรียนครุไทย